- Oddzielna tożsamość, którą przywiązuję do innych ludzi i innych rzeczy, jest tylko wygodną konwencją, która ułatwia mi interakcję z nimi. Moja rodzina i moja społeczność są tak samo „mną”, jak narządami mojego ciała. Moje ciało i umysł, moja rodzina i moja społeczność, są wzajemnie oddziałującymi i przenikającymi się, różnie dominującymi elementami w sieci relacji, która obejmuje wszystkie rzeczy w przyrodzie i ludzkim świecie.
- Cała gama pojęć i idei, która oddziela moją tożsamość lub tożsamość jakiejkolwiek osoby lub społeczności od tożsamości innych osób i wspólnot, jest przejawem tej wygodnej, ale arbitralnej konwencji. Nie ma „innych” na świecie: wszyscy jesteśmy żywymi systemami i wszyscy jesteśmy częścią siebie nawzajem.
- Próba utrzymania systemu, który znam jako „ja” poprzez bezwzględną konkurencję z systemem, który znam jako „ty”, jest poważnym błędem: może to zaszkodzić integralności obejmującej całości, która kształtuje zarówno twoje życie, jak i moje. Nie mogę zachować własnego życia i całości, uszkadzając tę całość, nawet jeśli uszkodzenie jej części wydaje się przynosić mi krótkoterminową korzyść. Kiedy krzywdzę ciebie lub kogokolwiek innego wokół mnie, krzywdzę siebie.
- Współpraca, a nie konkurencja, jest królewską drogą do całości, która charakteryzuje zdrowe systemy na świecie. Współpraca wymaga empatii i solidarności, a ostatecznie miłości. Jesteśmy częścią tej samej całości, a więc jesteśmy częścią siebie nawzajem.
- Idea „samoobrony”, nawet „obrony narodowej”, musi zostać ponownie przemyślana. Patriotyzm, jeśli dąży do wyeliminowania przeciwników siłą, i bohaterstwo nawet w dobrej wierze w realizacji tego celu, są błędnymi aspiracjami. Zrozumienie, pojednanie i przebaczenie nie są oznakami słabości; są oznakami odwagi.
- „Dobrem” dla mnie i dla każdego człowieka na świecie nie jest posiadanie i gromadzenie osobistego bogactwa. Bogactwo, w pieniądzach lub w jakimkolwiek materialnym zasobie, jest tylko środkiem do utrzymania się w moim środowisku. Wyłączne bogactwo jest zagrożeniem dla wszystkich ludzi w ludzkiej społeczności.
- Poza świętą całością, którą uznajemy za świat w jego całości, tylko życie i jego rozwój mają to, co filozofowie nazywają wartością wewnętrzną; wszystkie inne rzeczy mają jedynie wartość instrumentalną: wartość o tyle, o ile dodają lub wzmacniają wartość wewnętrzną. Rzeczy materialne na świecie oraz energie i substancje, które przechowują lub generują, mają wartość tylko wtedy i tylko o tyle, o ile przyczyniają się do życia i dobrobytu w sieci życia na tej Ziemi.
- Prawdziwą miarą mojego osiągnięcia i doskonałości jest moja gotowość do dawania. Nie ilość tego, co daję, jest miarą moich osiągnięć i doskonałości, ale związek między tym, co daję, a tym, czego moja rodzina i ja potrzebujemy, aby żyć i rozwijać się.
- Każda zdrowa osoba ma przyjemność w dawaniu: Jest to wyższa przyjemność niż posiadanie. Jestem zdrowy i cały, kiedy cenię sobie dawanie zamiast posiadania. Dzielenie się wzmacnia wspólnotę życia, a posiadanie i gromadzenie tworzy rozgraniczenie, zachęca do rywalizacji i podsyca zazdrość. Społeczeństwo dzielenia się jest normą dla wszystkich społeczności życia na planecie; społeczeństwo posiadające jest typowe tylko dla współczesnej ludzkości i jest aberracją.
- Uznaję aberrację współczesnej ludzkości od uniwersalnej normy spójności w świecie, uznaję moją rolę w jej popełnieniu i zobowiązuję się do przywrócenia całości i spójności poprzez stanie się całością siebie: całością w moim myśleniu i działaniu – w mojej świadomości.
Jeśli miałeś „doświadczenie aha” podczas czytania choćby jednej z tych idei, masz podstawy świadomości Akaszy [Jedności]. A jeśli miałeś to doświadczenie przez całą drogę, już posiadasz tę kluczową świadomość.
~przez Ervin Laszlo~
]]>
